DE HUIDIGE STAAT VAN ONDERWIJS
Via de voordeur, ben ik als zelfstandig en zelfgerealiseerd persoon binnengekomen in het onderwijsinstituut om het eens van andere, zelfgerealiseerde, gedachte te mogen bedienen. Maar dan ook echt anders. Vrijwillig werd ik naar buiten gelaten, daar deze gedachte het onderwijs toch mogelijk zou kunnen ontdoen van wat het is en het werkelijke zogenaamde gewis, het eigen curriculum en nomenclatuur.
Ook het gehele denken zou mogelijk kunnen worden aangezet om te veranderen en, zo ben ik naar buiten gegaan, maar dan wel met een gedachte. En dat is dat de mensen in dit onderwijs het zelf niet meer gaan doen, als er tenminste niet één iemand is die dit bewustzijn wil transformeren tot een ander licht en het verstaat wat het begrip transformatie inhoudt.
Alchemie, een proces dat iets wat het was totaal veranderd, zonder dat het nog herkenbaar is als het oude. Waarbij het resultaat ofwel de uitkomst van de formule men blij en verrast maakt, daar het iets is wat men nooit voor mogelijk had gehouden. En toch de wetenschap erachter was er al, al die tijd. Er waren alleen geen mensen die het zagen of het wilde zien.
Ook dit vak heeft het niet kunnen halen bij de onderwijskundigen, daar het een oude wetenschap is die het doet, alleen niet meer past in het moderne onderwijs. En dat is ook zo want het is onderwijs van een hoger niveau. Het zijn de oorspronkelijke gedachten en wetenschappen die men niet meer wenst te onderwijzen daar het het gehele bewustzijn aanzet van de wetenschap achter het onderwijs systeem.
Ook die wetenschap is bepalend voor de toestand, de staat van bewustzijn binnen de school, maar ook van de jongeman of jonkvrouw die de dezelfde voordeur verlaat. Hetzij vrijwillig, maar dan wel alleen indien het het document behaald is. Iets wat hij of zij toch misschien liever anders had gezien, namelijk met een mooi resultaat waar men zich een-leven-lang van kan herinneren dat het hen heeft geholpen verder te brengen in de grotere opdracht die het leven hen biedt.
Dat is het vooruitzicht dat men graag hanteert, alleen wel geïnspireerd door een enkeling die het gewis van de leraar konden inspireren met gedachten, als “zelforganisatie” en de “generatie van morgen” en hier is het, een leven lang leren. Een leven lang leren, maar dan wel omdat het feitelijke onderwijs systeem het nu niet gedaan heeft, zullen we maar zeggen.
Het erge aan dit begin van het verslag is dat dezelfde leraren, al jaar en dag bekend zijn met een uitvalgedachte die het hogere curriculum, namelijk die de hooggeleerden en universitairen ooit uitgedacht hebben, in een tijdgeest die de klok al voorbij is gegaan.
Wel mag deze gedachte het nog doen als het gaat om de man die het niet meer heeft, wanneer deze het ook nog niet eens voor zichzelf wil uitdenken, iets anders hetzelfde gewis toe te doen, die het hem jaren geleden al uit zijn hoofd heeft ontzet. Daar het toen al geen gedachte was die hij had, om dezelfde leraar ook eens van een andere gedachte te voorzien. Deze gedachte was namelijk ook dat er toen al mensen waren die de dingen toch anders zagen en mogelijk voor het leven van morgen iets kon betekenen. Het was een gedachte die het toen al had kunnen doen.
Flabbergasted en ontdaan van elke verwachting die ik had van het mooi bewustzijn dat het onderwijs zou kunnen betekenen voor de generatie van morgen, heb ik afgelopen jaar waargenomen van wat het werkelijk te bieden heeft voor het bewustzijn, van wat ook mag zijn het hogere bestaan van waar we naar toe gaan. Althans zouden kunnen gaan. Daarin meegenomen mijn eigen gedachten dat het elk onderwijs er toe doet en hoger onderwijs iets is wat al het onderwijs betreft, ook op de basisschool. Namelijk dat het hoger onderwijs een onderwijs is dat het hogere bestaan en het hogere bewustzijn inluidt, in plaats van ontdoet van elk bestaansvorm.
Het was de afdelingschef in het magazijn van de boekenleverancier, welke naam ik zal noemen als men mij erom vraagt, alleen niet als men mij niet in wil meenemen in de gedachte er nog achteraf alsnog iets aan te gaan doen.
Onderaan de productieketen wat het onderwijs nu is namelijk, stond en staat nu nog, de man in het magazijn die dezelfde scholier stond ‘uit te jouwelen’, omdat deze graag wat geld wil bijverdienen om zijn/haar eigen studie te kunnen bekostigen. Alleen niet voldoende boeken per uur ‘orderpickte’, omdat anders het bewustzijn van het bedrijf zou worden ontzet. Namelijk het verdienmodel wat men wil handhaven en elke gedachte daartoe.
Ook ik ben getuige geweest van deze ontstellende en ontkrachtende gebeurtenis van het gehele onderwijssysteem en het is al een systeem dat het niet meer doet. Maar dan ook nog eens mens uit zijn bestaan haalt, daar de kinderen het zelf niet meer konden opbrengen dezelfde man, door de achterdeur, het bedrijf ‘uit te jouwelen’.
Met elke bewustzijn dat ik nog overhad, een leven lang getuigen te zijn geweest van het onderwijssysteem, ook nog nu met de gedachte dat het ook voor mijn eigen twee kinderen nog mogelijk iets zou kunnen veranderen, ben ik naar boven gegaan om mij verhaal te doen. Want dezelfde man wilde mij door de achterdeur naar buiten hebben, daar ik, als mens, toch van een andere gedachte was als die hij had.
Het verhaal is achtergebleven in een gespreksruimte van de organisatie die eigenlijk niets anders doet dan het onderwijs te ontdoen van elke mooie gedachte.
En zo zijn er tal van ‘mooie organisaties’ die het onderwijs ondersteunen, niet alleen in de ontwikkeling van het bewustzijn, maar ook in ‘het voortgaan’ om voor de generatie van morgen een andere wereld te realiseren. Een zelfgerealiseerde wereld, die de zelfgerealiseerde man of vrouw die men uiteindelijk geworden is, te hebben doen inzien dat het een hoger onderwijs is geweest, die hen gemaakt heeft wat hij/zij is en een onderwijsgedachte die ‘voortgezet’ mag worden.