Het is de bedoeling dat er mensen zijn die de wereld gaan helpen een andere te maken, dan die het nu geworden is. Alleen het is ook de bedoeling dat er mensen zijn die het gaan aanzetten om deze wereld een ander perspectief te geven dan voorheen voor mogelijk werd gehouden en dat perspectief is dat het geen wereld meer is die we kennen en geen wereld die we doorgaans voor ogen hielden, als zijnde een wereld die veel lijkt op dat wat we nu hebben gemanifesteerd met ons allen.
Want het is maar een kleine sprong in gedachten om aan te nemen dat deze wereld wel gewoon eens ten onder gaat zonder dat dit leidt tot een armageddon. Armageddon, een gedachte die zo oud is als de mensheid zelf, maar die ook verzet kan worden in het collectieve bewustzijn. Alleen dit is de gedachte van iemand die het al verzet heeft, terwijl velen nog niet eens bewust zijn dat men zelf nog bezig is deze armageddon na te leven, namelijk in zichzelf en daarbuiten.
Met name de mensen die deze wereld zover buiten zichzelf hebben gezet door het innerlijke werk aan te tekenen als zijnde gedaan worden nog wel eens gezien als niet meer van deze aarde, terwijl ze één met de Aarde zijn geworden en één met alles. Het is een gedachte van mijzelf, alleen het is ook de gedachte dat een ieder die dit nog niet gedaan heeft zelf nog leeft in een onwerkelijke wereld, waarvan we allen weten dat deze onhoudbaar is geworden en geen oplossingen kent.
Het mag uit eigen ervaring zijn dat ik dit heb mogen constateren, dat de armageddon van deze wereld op twee manieren wordt nageleefd. Want de ene manier is door de mensen die deze armageddon vrezen en daarmee zich verzetten tegen alles wat de werkelijke wereld is, het werkelijke leven en daarmee met zichzelf. De andere is door de alles-veranderende beweging na te jagen om de nieuwe wereld zijn intrede te laten doen door de mensen die die wereld al in zichzelf hebben gerealiseerd en daarmee de oplossing voor zichzelf al hebben bedacht. De ene manier is de ondergang van de andere. Alleen de keuze is aan de mensheid. Dit lijkt misschien een filosofische aanname, alleen dat is het niet. Het is werkelijkheid en het is wetenschap.
De oude wereld is al decennia lang met een ondergang bezig, alleen het verzet om het laatste stuk te ondergaan is groter geworden uit vrees voor de eigen ondergang en dat is de werkelijke angst die daaronder schuil gaat. Alleen deze vrees is totaal onterecht, want het verzet is nog steeds hetzelfde verzet, al eeuwen lang door de mensen die het gewoon weg niet willen ondergaan om de gedachtensprong te maken, het zelf aan te gaan in jezelf. Namelijk de oude wereld in zichzelf aan te gaan om te veranderen. Dat is door alle paradigma’s van de wereld in zichzelf, te gaan herkennen en simpelweg te weerleggen naar een andere gedachte die er al is, want die is er al. Namelijk in het eenheidsbewustzijn en het universele bewustzijn dat men al die tijd onderkent heeft, genegeerd of zelfs bestreden.
Strijd en een strijder zijn, net als het verzet is geen verkeerd woord, zolang het een geweldloze gedachte is, zonder ook maar enige vorm van een gevecht naar anderen toe, maar met jezelf en dan het juiste pad te kiezen. Pas als deze innerlijke strijd is aangegaan en weerlegt door het uit ‘je eigen lichaam’ te zetten en daarmee ook de uiterlijke wereld , is het pad gekozen van de minste weerstand. Want dat is de werkelijke conclusie. Dit was ook de gedachte van de profeet die het uitgedacht had de eigen martelaar te zijn, alleen dat ook verkeerd is nageleefd door de volgers.
Mensen zijn doorgaan geneigd de weg van de minste weerstand te kiezen en alles te vergoelijken om aan te gaan en zo de oude wereld in stand te houden. Iets wat de kerk al eeuwenlang heeft gedaan, zonder zelf te beseffen dat zijn degene zijn die het kwaad in de wereld in stand gehouden hebben, in plaats van het uit te bannen. Het omgekeerde gevolg was dat de mensheid zelf het voortouw heeft genomen om dezelfde kerk te verlaten en letterlijk de kerk uit te bannen. Iets wat de kerk tot op heden ten dage nog steeds niet beseft heeft gekregen en nu, met deze eindconclusie wel. Want dit is de totale ondergang van de kerk en de aloude heerschappij van de gedachte die tot op heden heeft kunnen doorleven onder de mensen die nog steeds deze gedachte in staat wilden houden.
Deze gedachte is hiermee ontrafeld en tot manifestatie gebracht door deze werkelijk eens op te tekenen als zodanig en dit is wat de wereld veranderd. Want het is niet de gedachte alleen die de wereld veranderd, maar ook het doorgeven van deze gedachte.
Ben je het eens met deze gedachte, deel dan deze gedachte zover het oog reikt en als het licht het wil (en dat wil het) dan komt deze gedachte omgekeerd terug in jezelf en heb je het licht in jezelf aangerakeld om om het verzet in jezelf aan te gaan en dat is het gevolg. Iets wat alleen maar een goede uitkomst kan hebben.
Alleen er is precies dat voor nodig wat velen ontbreekt en dat is de moed om dit in zichzelf aan te gaan. De moed is de wil om het te doen. Doe het en je bent één van de velen die dit al gedaan hebben en de man of vrouw die vandaag de wereld heeft veranderd.